Panorama Racławicka jest obrazem olejnym przedstawiającym zwycięską bitwę wojsk polskich pod dowództwem Tadeusza Kościuszki nad wojskiem rosyjskim dowodzonym przez gen. Aleksandra Tormasowa.
Był to jeden z epizodów insurekcji kościuszkowskiej, który miał miejsce pod Racławicami w 1794 roku.
Inicjatorem powstania Panoramy oraz autorem koncepcji figuralnej był Jan Styka. Opracowaniem aspektów malarskich dzieła zajął się Kossak. Artyści podzielili przestrzeń malarską obrazu po połowie. Granica podziału przebiegała w scenie zdobywania rosyjskich armat przez milicję chłopską. Kosynierów malował Styka, a rosyjskich żołnierzy Kossak. W powstaniu dzieła panoramy wzięłi udział również inni malarze (np. Ludwig Boller, Tadeusz Popiel, Zygmunt Rozwadowski, Teodor Axentowicz, Michał Sozański,
Włodzimierz Tetmajer).
Obraz został namalowany na płótnie żaglowym sprowadzonym w czternastu kawałkach o długości 15 metrów , które zszyto w jedną całość i rozpięto na specjalnym, stalowym rusztowaniu. Do namalowania obrazu użyto płótna długości 120 metrów na 15 metrów z czego przestrzeń malarska ma w sumie długość 114 metrów oraz wysokość 15 co daje w sumie 1800 m kwadratowych. Do zagruntowania płótna zużyto 750 kg farby.
Panorama trafiła do Wrocławia w 1985 roku do specjalnie wybudowanej rotundy. Ekspozycja, prócz samego obrazu, obejmuje sztafaż ustawiony przed nim i oświetlony tak, aby widz oglądający malowidło nie umiał odróżnić, gdzie kończą się ustawione na podłodze przed obrazem obiekty, a gdzie zaczyna sam obraz. W rotundzie znajduje się również tzw. "mała panorama", która przedstawia plastyczną mapę, odtwarzającą układ topograficzny terenu, na którym odbywała się bitwa racławicka oraz 107 figurek ukazujących żołnierzy polskich i rosyjskich w mundurach z tamtej epoki.
